L'Europe noire: Some Girls want to go to Europe is een poëtisch reisverslag doorheen zwart
Europa. Op vraag van het festival EUROPALIA TRAINS & TRACKS reisde slam-poet en
muzikante Lisette Ma Neza van Brussel langs Parijs naar Marseille, van Barcelona over
Madrid tot Lissabon, en zo weer naar Brussel, om vervolgens op de trein naar Berlijn te
springen. Met het boek Afropean van Johny Pitts als reisgids ging ze op zoek naar de
Afrikaanse diaspora op het Europese continent. Wie zijn wij? Waar zijn wij? En waar komen
wij vandaan? Vragen over thuis, familie, intergenerationele geschiedenis, liefde, het leven,
Europa en Afrika, stelde ze niet enkel aan zichzelf, maar ook aan de mensen met Afrikaanse
roots die ze op haar reis heeft ontmoet. Bekenden én onbekenden. Tijdens de reis schreef
Lisette Ma Neza nieuwe gedichten en nummers en documenteerde ze gesprekken auditief
en visueel.

In de voorstelling komen alle kanten van het Afro-Europese verhaal samen in een mengeling
van kunstvormen: muziek, poëzie, dans, schilderkunst en geluidsfragmenten. Lisette Ma
Neza dicht de avond bij elkaar, ze slamt en zingt. Daarbij wordt ze begeleid door haar Poetry
Band. Ze nemen ons mee in haar leefwereld, haar gevoelswereld, haar verhaal en dat van
ons. Samen beleven we haar reis.

De voorstelling is in het Nederlands en het Engels

Concept, poëzie, performance Lisette Ma Neza | Trompet Peter Somuah | Percussie Vernon Chatlein | Gitaar Orville Breeveld | Percussioniste Michelle Samba | Dans Giovanni
Pisas, Réve Terborg | Kunstinstallatie & scenograaf Absa Sissoko | Assistent kunstenaar Demi Vanderstappen, Tommy Vanstippen, Emma, Ini | Opdracht en coproductie EUROPALIA TRAINS & TRACKS

Lisette Ma Neza (Leiderdorp, Nederland, °1998) studeerde film aan LUCA-School of Arts in
Brussel. Ze verscheen als de stem van een nieuwe literaire generatie toen ze in 2017 het
Belgisch Kampioenschap Poetry Slam won; ze deed dit als eerste Nederlandstalige, eerste
vrouw en eerste dichter van kleur ooit. In 2018 werd ze vice-wereldkampioene Slam Poetry
in Rio de Janeiro. Ze publiceerde haar werk tot nu toe enkel op het podium, zowel solo als
met haar begeleidingsband. De VRT noemde haar “onze eigen Amanda Gorman.”